A psicóloga Eva López axúdanos a facer fronte ao medo

Nestas últimas semanas e meses é unha das palabras que máis se repiten xunto a Corona Virus ou COVID-19: Medo. Medo a expoñerse, a contaxiarte ou contaxiar aos que queres, a relacionarte coa túa xente, a recuperar a túa vida, a cambiar de vida… E é que todos, absolutamente todos, nalgún momento da nosa vida, sentimos medo.

Por iso, acudimos a unha especialista, á psicóloga Eva López, para que nos axude a afrontar o medo da mellor forma posible e ela ten claro que hai que saber “facerte amigo do teu medo, cumprir as normas establecidas, pero vivir plenamente”. Precisamente a situación que vivimos ensinounos o rápido que poden cambiar as cousas sen que ti fagas nada, polo que igual é máis importante que nunca que loites polo que queres, sen deixar que o medo che paralice.

Ao regresar do confinamento, Eva López atopouse na súa consulta máis divorcios e separacións que nunca, conflitos familiares, dúbidas sobre o traballo… “Nalgúns casos a ruptura é a mellor opción; noutros, non fai falta chegar tan lonxe, tan só é necesario cambiar a relación ou o traballo tal e como o entendiamos ata ese momento. Transformalo”.

O certo é que esta situación puxo de manifesto emocións antes invisibles, moitas veces incómodas, “coa esperanza de que lles deamos voz e as solucionemos. E iso dá medo, enfrontarnos ás nosas emocións a miúdo dá medo, e o medo paraliza. Paralízanos”.

E precisamente iso é o que debemos tratar de evitar, expresa a psicóloga viguesa. “Non hai nada peor que o medo. Fréate, faiche deixar de ser quen es e convértete nunha versión moi pobre de ti mesmo. Asegúroche que a mellor versión de ti mesmo non provén do medo, senón do amor. Gústame explicar a metáfora de que para min o medo é un cascabel e que detrás del está unha gran oportunidade, a dun gran don ou talento en nós, ata o de agora escondido”.

Tal e como nos conta, Eva López, o medo é unha forma de protexerse do descoñecido, “pero que, á vez, sen querelo, impídeche crecer e brillar”. Convidámosvos a ler as reflexións de Eva sobre o medo e como superalo facéndote o seu amigo.

Hazte amigo de tu miedo

Sentes que non podes e entón non podes. A túa vida paralízase, as mesmas rutinas, as mesmas persoas, o mesmo traballo, as mesmas costumes…se che fan feliz, e sénteste pleno, adiante, segue con elas, no teu caso funcionan.

Pero, e se non é así? E se as mantés sen cambiar nada e iso faite sentir mal? Fréache o teu medo, o medo ao cambio… e esto acabará pasandote factura, tal vez con ansiedade, tristeza ou enfermando.

E cando existe algo no que sentes moito medo, esa é a túa personalidade en acción, poñendo un gran muro de defensa para que non vaias cara aí, para asegurarse de que non entrarás nesa zona de acción. Se o fas, descubrirás algo que quizá che guste, ilusióneche ou talvez algo peor para esta parte de ti que quere protexerche, un talento, algo que che apaixone e que che saque da túa zona de confort e fágache correr riscos, que xere cambios, que che expoña…

O teu ego non quere que conectes con esta parte de ti profundamente sabia, que sabe plenamente que te fai feliz, que quere vivir e sentir.

O máis probable é que a través da conexión con esta parte de ti chegues a ser feliz, aínda que corres o risco de ter algún fracaso, de que algo non salga ben… de estar vivo…. Así que o teu outra parte protéxeche e prefire manterche no medo, na parálise…O medo toma o control, diche que non podes, que non serás capaz, que non debes…

E esta pandemia encheunos de medo, de medo a tocarnos, a abrazar, a achegarnos… Accións necesarias para protexernos, que debemos levar a cabo con sentido común, sen engadirlle sufrimento nin moito menos, medo.

A realidade é que podemos facer o que podemos facer, e non máis, porque nos guste ou non, non temos o control sobre isto. Podemos facer o máximo posible, cumprir as medidas e previr na medida das nosas posibilidades, facendo o que está na nosa mán, e aínda así, sempre haberá riscos que non podemos controlar.

De iso vai a vida, de vivir. Sempre foi diso, de saír ao mundo e vivir, e nunca, nunca puidemos controlar que nada malo nos pasase, porque iso supoñería encerrarnos nunha burbulla na que nada malo nos pasaría, e tampouco nada bo. Acabariamos enfermando, porque estariamos mortos en vida, e iso non é vivir, é Sobrevivir.

Así que che convido a que colabores coas medidas, cumpras as normas e comprendas que o mellor é seguir vivindo plenamente. Non podemos controlar a vida, de feito a vida decide por nós, así que o mejor é CONFIAR na vida e vivir, con sentido común, con empatía, VIVIR.

Aproveita o teu medo, o que agora sentes para exploralo, porque detrás del hai unha mensaxe interesante que che fala e di como de limitada está a ser a túa vida, e en que debes ser valente e facerte amigo do teu medo. Asegúroche que é o teu mellor aliado para ser feliz, para coñecerte, para transformarte.

Así que atrévete a facerte amigo do teu medo e VIVE.

E non falo de vivir a medias, senón de VIVIR plenamente, porque se hai algo que nos demostrou a vida é que é curta e que merece a pena vivila intensamente, conectando con quen auténticamente somos.

Eva López