O 2022 foi un ano máxico para nosas técnicas Conchy Martínez e María Bautista. Ambas son árbitras de taekwondo e despediron o ano cunha gran noticia: Conchy Martínez logrou a internacionalidade en combate e María, que xa a tiña, sumou agora a internacionalidade na modalidade de técnica.
Así que nos sentamos con elas a falar un ratiño e a gozar dos seus éxitos. Ambas fixeron o curso en París no mes de novembro e esta semana recibiron a confirmación de que aprobaran e así, sumaron un logro máis na súa carreira deportiva.
Desde 2005 María Bautista é árbitro internacional na modalidade de combate, sendo a primeira de Galicia ata hai uns días, que Conchy e Adrián Maceiras (de Betanzos) lográrono. E que ninguén pense que está triste por non ser a única: “Non podo estar máis contenta, porque ambos o merecen, e no caso de Conchy, en certa forma, sinto que é unha débeda que o taekwondo tiña con ela, polo seu traballo, pola súa calidade e pola súa dedicación, xa que ambas somos árbitras de combate desde inicios dos noventa”, asegurou.
Como árbitra de técnica, Bautista empezou máis tarde (2002) e hoxe pode dicir que “son a primeira árbitra internacional de técnica de Galicia. Iso si, xa advertín aos meus compañeiros que se poñan as pilas, que os espero aquí tamén en breve; que non fagan como eu, que un pouco por cabezonería, un pouco por oportunidade, resistinme ata o de agora a presentarme a internacional de técnica”.
Finalmente, María decidiu facelo en 2022 e para iso primeiro houbo que prepararse e, no medio deste proceso, sufriu unha escordadura de xeonllo: “De súpeto unha escordadura de xeonllo decide cruzarse no meu camiño, e todo queda en stand-by. Sigo coa preparación, pero coa sensación de vivir a cámara lenta. Durante unhas semanas mestúrase a ilusión coa desesperanza, o querer estar en París cos meus compañeiros e amigos, co non saber se chegarei a tempo”. Case sobre a campá, o fisio dálle o OK para viaxar, pero sen deixarlle practicar os poomsaes ata o día antes do exame, e precisamente nesa proba, xa en París, fóiselle o xeonllo e acabou no chan. “Non teño palabras para transmitir o meu grao de frustración e desesperación. Por un momento, quixen tirar a toalla, pero foron os meus compañeiros, e o director de arbitraxe da Mundial, os que me deron o empurrón suficiente para que sacase a cabeza do buraco e decidise dalo todo ao día seguinte”. E aquí estamos: ¡Internacional de técnica! “Para min, ser internacional en técnica, como en combate, significa a consecución dunha meta, demostrarme a min mesma que si podo, pero tamén, estar máis preto das fontes, recibir a información de primeira man, estar ao día, non ter que esperar a que mo conte outro. Espero que non cambie nunca neste aspecto, sempre quero saber, sempre quero aprender e son moi consciente de que me queda moito por descubrir e aprender e que sempre hai alguén que me pode ensinar”.
Pola súa banda, Conchy Martínez levaba tempo pensando en facer este curso, pero nunca atopaba o momento. “Despois de moitos anos en Nacional era o seguinte paso natural, pero non chegaba o momento, a pesar de que había moita xente detrás animándome. Era algo que me daba un pouco de preguiza. Pero no último ano, na arbitraxe galega cambiaron moito as cousas e propúxenme buscar ese nivel, para demostrarme e demostrar aos demais que teño a capacidade para iso, que podía conseguilo grazas ao meu esforzo, o mesmo que mostrei durante toda a miña vida no mundo do taekwondo. Iso si, hai que apertar un pouco máis as tuercas, mellorar o inglés, moverse máis a nivel internacional, seguir arbitrando… E alá funme e grazas á miña constancia e a dicir que quero tocar o teito, logrei ser internacional”.
Conchy recoñece estar nunha nube desde que soubo que era internacional: “Desde que o sei os meus pés non tocan o chan, estou nunha burbulla, voando… É a felicidade completa. Espero que non dure moito, que me peta a pataca! Levo de chorada máis de 24 horas, sen comer, sen durmir, nun estado de euforia e de felicidade impresionante. É o estado de felicidade absoluta por lograr o máximo na arbitraxe”.
Para a nosa técnica o 2022 foi un ano redondo. En febreiro foi elixida mellor árbitra de técnica en España e agora en decembro logrou a internacionalidade. E ela confírmao: “2022 foi o meu ano e en moitos aspectos: A nivel laboral fixéronme fixa no traballo; a nivel persoal madurei moito porque me enfrontei a esta proba que foi a máis dura e esixente da miña vida”. Asegurou que aínda queda un par de “xanelas” por pechar e “vouno facer igual de ben que as anteriores”. Agora os seus obxectivos, ademais de seguir arbitrando en Galicia, é comezar a “voar” fóra: “Gustaríame empezar a arbitrar a nivel internacional: Opens G-1, G-2, Europeos… Campionatos do Mundo e Olimpíadas aínda o vexo un pouco lonxe, pero ese sería o vindeiro paso”.
E así, con esta satisfacción, despedímonos de dúas fantásticas árbitras internacionais de taekwondo, e dúas excepcionais compañeiras ás que lles desexamos que sigan cumprindo os seus soños.